Przybij mnie do grobowej deski

Upiory kroczą wśród nas. Zarówno te żywe, jak i martwe. Ich grobowa mowa jest dla nas niezrozumiała. Romantycy zaczęli o nich pisać, a później zostały wyparte przez wampiry. Jednak w świadomości lokalnej istniały od wieków i wciąż istnieją. Nie są to bladzi krwiopijcy. Wymykają się z grobów, pragną, czują, kochają i cierpią. Lerka uciekła z Wrzących Borów na studia do Poznania. Początkowo radzi sobie całkiem nieźle w nowej rzeczywistości. W mieście przynajmniej nie musi się martwić, że przyciągnie martwe upiory. Ale kiedy traci mieszkanie i pracę, w panice zaczyna poszukiwać nowego miejsca. W czaronecie znajduje mieszkanie, jednak okazuje się, że jej nowa współlokatorka jest jeszcze bardziej nietypowa od samego lokum.